สถานะ

ติดตามเพลงและผลงานใหม่ๆ ของผม หรือเข้ามาคุยกันแบบเรียลไทม์ได้ทางเพจ www.facebook.com/notekeyboard นะครับ
*สำหรับคอร์ด ที่เห็นในโน้ตนั้น สำหรับมือซ้าย อยากรู้ว่าต้องกดโน้ตอะไรบ้าง กดที่นี่ แล้วใส้ชื่อคอร์ดที่ต้องการรู้ได้เลยนะครับ

ค้นหาบล็อกนี้

แสดงบทความที่มีป้ายกำกับ อิมโพรไวส์ แสดงบทความทั้งหมด
แสดงบทความที่มีป้ายกำกับ อิมโพรไวส์ แสดงบทความทั้งหมด

วันจันทร์ที่ 19 ธันวาคม พ.ศ. 2554

ฝันมันฟ้อง

     ผมคิดว่าหลาย ๆ คนน่าจะเคยได้ยินมาว่า สิ่งที่มันอยู่ในส่วนลึกของจิตใจเรา หรือ เคยกระแทกความทรงจำของเรานั้น แม้เราจะคิดว่าเราลืมมันไปแล้ว เลิกคิดถึงมันได้แล้ว แต่ถ้ามันมีความหมายกับเราจริง ๆ เราก็ลืมมันไม่ได้หรอก


     ผมเริ่มเชื่อแล้วครับ เพราะไอ้สิ่งที่ผมคิดว่าตัวเองลืมไปจากความทรงจำเรียบร้อยแล้ว มันก็กลับมาหลอกหลอนผมบ่อย ๆ เวลาที่ผมหลับ ใช่ครับ มันมาในความฝัน
ภาพ Midsummer night dream จาก http://www.centennialparklands.com.au




     เรื่องแรกก็คือ ผมถูกหมากัด-*- นั้นแหละครับ ผมเป็นคนไม่กลัวหมามาตลอด จนกระทั่งวันหนึ่งผมโดนหมากัดเข้า (ไม่ใช่ ปอมปอม งับเล่น ๆ นะครับ ไอ้ตูบข้างถนนนี่แหละครับ กระโดดงับขาผมซะเต็มเขี้ยว) ผมก็คิดว่าผมยังไม่กลัวหมาเหมือนเดิม แต่เวลาที่ผมเหนื่อย ๆ หรือกังวลอะไรสักอย่างครับ ผมจะฝันว่าโดนหมากัด แล้วในฝันผมก็ตกใจมากเสียด้วย คงเป็นเพราะว่าประสบการณ์จากการถูกหมากัดมันเลวร้ายสุด ๆ มั่งครับ ไอ้หมากัดหน่ะ มันเจ็บนิดเดียวครับ แผลลึกประมาณ 1-2 เซนติเมตรเอง ไม่น่ากลัวเล้ยยยยย
ไม่ต้องมาทำหน้าสงสัยเลย ทำเราทรมานเป็นเดือน 55555


     แต่ไอ้ที่น่ากลัวและทรมาณกว่านั้นมากคือการรักษาครับ วันแรกที่ผมโดนกัดนั้น ต้องไปฉีดเซรุ่มรอบแผล ประมาณแผลละ 4 เข็มครับ โดนวัคซีนที่ไหล่อีก 2 เข็มครับ สรุปวันนั้นผมโดนประมาณ 10 เข็มครับ กลายเป็นหมอนปักเข็มไปเลยทีเดียว


     เท่านั้นยังไม่พอ ผมต้องไปล้างแผลทุกวันครับ แผลการถูกสุนัขกัด เค้าจะไม่ให้แผลปิดครับ เพื่อป้องกันไม่ให้เกิดการอักเสบติดเชื้ออยู่ข้างใน เพราะฉะนั้นทุกวัน แผลสด ๆ ของผมก็จะถูกคุณพยาบาลคนสวยเอาสำลีกระซวกเอาเกลืดเลือดออกจนหมด (ไม่ให้แผลตกสะเก็ด) ต้องรอจนเนื้อเติมแผลขึ้นมาให้เต็มเอง.....


     ลองคิดดูก็แล้วกันครับ แผลผมลึกประมาณ 1 เซนติเมตร กว้างประมาณ 2 เซนติเมตร ต้องใช้เวลาเท่าไหร่ร่างกายจึงจะสร้างเนื้อทดแทนขึ้นมาได้ ผมจะบอกให้ครับ 1 เดือนเต็ม ๆ ที่ผมต้องโดนสำลีกระซวกแผลของผมทุกวัน ๆ ๆ แผลผมไม่ได้มีแผลเดียวด้วยนะครับ จะบอกให้ครับ โค ตะ ระ ทรมานเลย จนเดี๋ยวนี้ผมกลายเป็นพวกมาโซไปแล้วเนี่ย (พวกชอบความเจ็บปวด เข้ากันได้ดีกับพวก ซาดิสม์)
     ด้วยเหตุนี้ละมังครับ แม้ผมจะพูดว่าไม่กลัวหมา ไม่กลัวหมา แต่เวลาเครียดทีไร ฝันเห็นหมาทุกทีมันเป็นแผลเป็นฝั่งอยู่ทั้งในขาและในใจผมไปแล้วมั้ง


     เอาหล่ะครับ พูดถึงหมากลบเกลื่อนกันมาเยอะละ ประเด็นที่สำคัญของเพลงในตอนนี้คือคนครับ ก็คือว่าช่วงนั้นเป็นตอนปิดเทอมใหญ่ พอดีผมทำงานห้องเชียร์ จึงต้องทำงานค่อนข้างหนัก และค่อนข้างเหนื่อย พอถึงกลางคืน หัวถึงหมอน ก็จะสลบไปอย่างง่ายดาย แต่เรื่องหลังจากนั้นน่ะสิ นานมาแล้ว....
ไม่ใช่แล้วครับ




     มีหลายคืนมาก ที่ผมมักจะฝันถึงเหตุการณ์สมัยก่อน (นานมาก ตั้งแต่สมัย มัธยมต้น) มันเป็นเอิ่ม ความรัก(หรือเปล่า) หรือความผูกผัน(ก็ไม่รู้ ไม่แน่ใจ)ของเพื่อนต่อกัน แต่ว่ามันไม่มีทางเป็นเป็นได้ ยังไงก็ไม่ได้
     ผมคิดว่าตัวเองลืมไปหมดแล้ว (ตั้ง 5 ปีแล้วนะตั้งแต่ม.ต้น) แต่ทำไมเวลาที่เหนื่อย ๆ เครียด ๆ แล้วนอน นอกจากจะเจอน้องหมามางับขาครั้งแล้วครั้งเล่า ก็จะฝันถึงเขาอยู่เสมอ  บรึ๊ย ช่างมันเถอะ เอาความรู้สึกตรงนี้มาแต่งเพลงดีกว่า กับเพลงนี้ครับ เพลง ในฝัน